"Unutmayın, bu öğrencilerin karnesi böyle güzelse bu başarının %80'i siz velilerin, %20'si bizim." "Sizin desteğiniz olmasa, bu karneler böyle olmazdı".
Bu cümle beni çok rahatsız etti. Seneye ben de o velilerin içinde olacağım dedim ve öğretmenin yapması gerekeni, vermesi gereken eğitimi ben vericem. Peki o zaman çocuklarımız neden okula gidiyor? Kafamda deli sorular. Bu bir tek beni mi rahatsız ediyor? Yoksa aranızda benim gibi düşünenler var mı? Merak ediyorum. Sorun sadece devlet okullarında değil bence özel okullar için de geçerli bu, hatta orada durum daha da vahim.
Günümüzde hemen hemen herkes çalışan anne. Ev hanımı olsa bile okulda öğretmenin vermesi gereken çabayı evde her akşam deve yüküyle ders yaptırarak, bir de çocuğuyla arası açılarak mı başarı elde edicek.? Neden öğretmenler bütün yükü veliye bırakıyorlar? Buna biraz da veliler müsaade ediyor gibi geliyor bana çünkü birlik olup, ses çıkarılmadığını düşünüyorum.
Bir de çocuğun tek başına yapamayacağını bildikleri ödevlerin verilmesi konusu var. El becerisi adı altında sanki mimarlık 1. sınıf öğrencisiymiş gibi ödevler. Bu ödevler ya para karşılığı kırtasiyelere yaptırtılıyor ya da anneler kan ter içinde cebelleşiyor. Sonra kusursuz bir şekilde okula götürülüyor ve öğretmen demiyor ki çocuğum bunu sen yapmamışsın. Acı olan da bu zaten. Buradaki amacı ben çözemiyorum.
Dediğim gibi biz bu sene anasınıfına gidiyoruz ve çok bilinçli, işini severek yapan, idealist bir branş öğretmenimiz var. Keşke ilkokula da aynı öğretmenle devam etsek diyorum.
Bu zamana kadar bir çok özel kreş deneyimimiz oldu ve bu sene devlet anaokuluna vermemin sebebi, gideceği okula alışması idi ama aynı zamanda çok tereddütlerim de vardı. Şu an iyi ki öyle yapmışım diyorum ama bunu bana dedirten öğretmen, yani başarının %80 i öğretmen. Olması gerekenin olduğu. Umarım ilkokulda da bunu başarabilen bir öğretmen bulurum. Sizler neler düşünüyorsunuz lütfen paylaşın...
