Nerdeyse 3,5 oldu...

Nisan nerdeyse 3,5 oldu, olucak. Anne ben kaç yaşındayım diye sordu. 3,5 oldun dedim. Ama anne ben 3 üm doğum günümde 3 olmuştum diyerek, 3,5 olmayı reddetti :) Direk 4 olmayı bekliyor...
Bu aralar bir güzel olma merakı var ki sormayın. Yatmadan o saçlar hart hart saatlerce taranıyor. Sabah kalkınca bir posta daha. Bozulmasın diye kafasını dahi oynatmıyor. Benim rujuma rahat yok. Barbie ruj aldık. Nemlendirici niyetine. Saçlarını taradıktan sonra sürüyor, evden ancak öyle çıkabiliyoruz. Geçen gün anne senin kolyen var, benim niye yok dedi. Bakar, bulursak alırız dedim. Pembe olsun dedi. Hakikaten de kendi istediği gibi buldu. O da tarak ve rujun yanında yerini aldı. Evden çıkarken takıyor, girer girmez çıkarttırıp, yerine koyuyor. İstemediği hiçbir şeyi giydiremiyorum zaten epeydir. Çoğunlukla etek ve elbise seviyor.

Kendi kendine konuşa konuşa oynuyor. Küçükken kitap okutmazdı, şimdi ise tam bir kitap kurdu oldu. Yatarken iki kitap, üç kitap pazarlığı yapıyoruz. Puzzle çok seviyor, komşuculuk oynamak favorisi. Porselen fincanlarını çıkarıyor. Bu apartmana yeni taşındım oluyor ilk cümlesi :) Çocuğundan dert yanıyor. Çok hasta olup, çok yaramazlık yapıyormuş hep acile götürüyormuş...

Yemek seçmiyor, Sütten ayrana terfi etti. Sebze yememiz lazım dimi anne diyerek yiyor yemeklerini.
Huysuz olduğu zaman çok huysuz. Keyfi yerindeyse çok keyifli. Her çocuk kadar zorlu ama onunla geçen 3,5 senemi hiçbir şeye değişmem. Canparem...