YeniYıl

2012' ye 1 Kala...

Bugün yuvada parti yapılacakmış. Biz de giyindik gittik. Geçenlerde çekildikleri resimlerden güzel bir paket hazırlamışlar. Bize güzel bir jest oldu. Parti sonrası Nisanı almaya gittiğimde ise, Nisan'ın resminden t-shirt hediye ettiler. Çok hoşumuza gitti. Tekrar teşekkür ederiz. Nisan'ın hazırladığı yılbaşı kartı ve kapı süsü ise en güzeliydi. Gelin siz de görün...

Kıskançlık...

Bu yazı için bu resmi çok uygun buldum. Kuzumun gözlerinde endişe vardı çünkü... Hüzün, endişe hepsi... Her şey geçenlerde bize gelen 1,5 yaşındaki Deniz isimli bir kardeşle başladı. İlk defa evimize geliyorlardı. Nisan uykudan uyanınca bu küçük kardeşi, eskiden kendisinin oturduğu ama artık kullanmadığımız ve balkona kaldırdığımız mama sandalyesinde yemek yerken gördü. Çok ciddileşti, önce dikkatle izledi ve sonra anne mama sandalyemi kaldır ama o benim diye ağlamaya başladı. Zaten yemeği de biten Deniz i annesi aldı ve ben de mama sandalyesini yerine kaldırdım. Hadi şimdi kardeşe odanı göster dedim. Elinden tuttu odasına götürdü. Yaklaşık 2-3 dakika içerisinde odasının kapısını kapatıp, onu içeride bırakarak kendisi dışarı çıktı, tabi Deniz korktu içeride kalınca ağlamaya başladı ve bu dakikadan sonra ona hiç bir oyuncağını vermedi, hatta odasına bile sokmadı. Ben ama bak üzülüyor kardeş dedikçe ağlayarak, bağırarak tepki verdi. Ne yaptıysam sakinleşmedi ve apar topar gitmek zorunda kaldılar. Çok üzüldüm ama yapılacak bir şey yok. Sonuçta Nisan büyük ama sadece Denize göre, kendisine göre o da küçüktü ve sanırım kendisine rakip gördü. Oyuncaklarını paylaşmama, oynatmama gibi huyları olmadığını, arkadaş gruplarındaki ve kreşteki tavırlarından biliyorum. Tabi ara sıra inatlaşma haricindeki ufak tefek şeyler dışında. Ama bu başkaydı. Çok etkilendiği belliydi çünkü onlar gittikten sonra da sürekli ben kardeşe oyuncaklarımı vermedim, keşke verseydim, üzülmeseydi, anne hadi çağıralım dedi durdu. Gece yatarken bile bunları diye diye uyudu ve uzun zamandır gece çiş kazası olmayan çocuk gece altını ıslattı. Derinden etkilenmişti kendince. Sürekli konuşa konuşa kendi kendine anlata anlata bu duyguyu sindirmeye çalışıyor. Hayatın her yaşında kendini gösterebilecek bir duyguyla savaşıyor...

Okuldan eve gelen...

Kızımın okuldan ilk defa yapıp getirdiği bu kardan adam beni çok duygulandırdı. Kendisi eve girer girmez gururla buzdolabına yapıştırdı. Bana nasıl yaptığını ve bu ağjı, bu göjü, bu buynu diye anlattı :)

Yol...

  Yola çıktık aniden hafta sonunu değerlendirmek adına. 

Sürprizle uyandık bir Ankara sabahına...

Devamı gelmeyen karın ardından, attık kendimizi sokaklara...

Kuğulu parkta baktık kuğulara...

Islak kuru demeden eğlendik gönlümüzce...

Kah yürüdük özgürce...

Kah yattık keyfimizce...

Sıkılınca açtık camı...

Kapattık falları...

Attık kahkahaları...

Gittik... ama döndük...

Hobirium

Bu aralar keçe, kasnak, dikiş merakı sardı demiştim ya kızımın blogunu meşgul etmemek adına bu merakımı sizlerle paylaşmak için Hobirium dayım. Sizleri de beklerim...

Hobirium

Bu aralar keçe, kasnak, dikiş bunlara merak salmıştım ya baktım olmıycak. Kızımın blogunu meşgul ediyorum. Bu merakımı başka alana taşıdım. Adı da Hobirium oldu. Güzel paylaşımlar adına beklerim...