Hastalık...

9 ay önceydi bu manzara tekrarlanalı. 2 hafta önce haftasonu Nisanda kuru bir ateş başladı. Ateş düşürücü verdim, o günü öyle geçirdik. Ertesi akşam ateş düşürücüye rağmen düşmeyen ateşi ve 41 dereceyi bulmasıyla hemen acile gittik. Serum takıldı. 3 saatin sonunda serum bitimi ancak 39 a düşmüştü. Bu arada kan alındı. Kanda yüksek oranda mikrop çıktı. Ateş düşmediği için bizi bırakmadılar ve 2 gün hastanede yattık. Kuzum 2 gün o yataktan inmeden elinde serum, ona dikkat ederek yaşadı. Elini bükmemesi gerektiğini yoksa serumun ilerlemediğini, ilerlemezse bitmiyeceğini ve hastaneden çıkamıycağımızı ona anlattık. O da olabildiğince elinden geleni yaptı. Hastanede olmak ayrı zordu. Ne kadar anlasada, dinlesede çok sıkıldı. Onu oyalamak için sürekli misafir kabul edip, oyunlar oynadık yatakta. Hastane çıkışı anne ve baba olarak biz de çok hastalandık. Çok şükür evde herkes sırasını savdı, artık bizim evden uzak olsunlar lütfen...
Bu arada Nisan kelimelerin sonuna "m" eklemeye başladı. Şöyle ki anne(m), Bitti(m), geldi(m) gibi :)
2 kelimeli cümlelerdeyiz. Ben geldim.Baba gitti.vs gibi...
Yoğun bir sohbet çabası var ama henüz biz karşılık veremiyoruz tam anlayamadığımız için. Sevgi dolu, kıpır kıpır benim kızım. İçi kaynıyor, insanları çok seviyor. Özellikle hastanede yatarken aklı hep oyun grubu arkadaşlarındaydı. Onların adını hep söyledi durdu. Doğum günümüz yaklaşıyor, bakalım ne yapacağız ne de çabuk geldi sanki :)...