Kaç gündür yazmak istiyorum ama vakit, vakit, vakit... Nisan hareketli bir bebek oldu hep, Tracy de öyle diyor :) ama 17. aya günler kala bu hareketi iyice arttı. Artık yaşlanmayı bekler oldum, bu çocuk büyüsün yeterki diyorum son bir haftadır. Koltukların üzerine çıkıp, ayağa kalkma sevdası başladı. Kalktığı yetmiyor, düşüceğini düşünmediği için kendini geri atıp zıplamalar, koltukta bir ileri, bir geri yürümeler daha bunun gibi binbir yürek hoplatan hareketlerde bulunuyor. Bunun haricinde iştahsızlığımıza yatarak yemek yedirmeyle çözüm bulduk, başlarda baya direndi, ağladı ama alıştı artık kendisi yatıp, açıyor ağzını. Dişlerinde etkisiyle çöken bağışıklık sistemini ancak böyle toparlayabilirdim. Çocukta yatarak yermiymiş, ağlayarak yemek mi yedirilirmiş diye düşünenler için söyliyim. Ben Nisan doğduğundan beri yemek konusunda hiç ısrarcı olmadım. Yerse yer, yemezse istemiyordur dedim ama bu dişler çıkmaya başladıktan sonra ilk 1 yıl hiç hasta olmayan çocuk, sürekli hastalanır oldu. Buna mecbur kaldım açıkcası ama o da alıştı artık günde 5-6 öğün yedirmeye çalışıyorum.
Nisan'ın şu zamana kadar kitaplarla arası en fazla Tiny Love ın kumaş kitabıyla oynamaktı. Onu çok seviyor, hiç bıkmadan sayfalarına bakıyor ama artık normal hikaye kitaplarına geçmenin zamanı gelmişti. Tübitak Erken Çocukluk Kitaplığından bir kitap edindik, sevgili Kirazımın sayesinde. "Rüzgarlı Bir Gün" ismi her gün yatmadan okuyoruz. Daha doğrusu resimlerine bakıp, hikaye uyduruyoruz. Köpekleri çok seviyoruz. Kitabın başından sonuna kadar 'hov hov ' diyip duruyoruz :) Umarım ileride kitapları çok sever...
Dişler demişken 4 azı dişimizde patladı, bakalım ne zaman tamamen çıkıcak, diğerlerine benzemiyor, vakit alıyor. Darısı köpek dişlerine...
Nisan arkadaşlarıyla geçen hafta cuma günü ikeaya gitti. Aklı Meydandaki atlı karınca ve salıncaklarda kaldıysada, ikeanın yemek katındaki küçük masalarda çok eğlendi. Oranın telde boncuk ilerletme oyuncağı (biraz garip bir cümle oldu ama adını bilmiyorum) çok ilgisini çekti. Eve gelirken almak zorunda kaldık :)
Oyun grubumuz firelide olsa her salı devam ediyor. Nisan hasta olmadığı sürece her salı katılıyoruz. Çocuklar kadar anneler içinde çok iyi oluyor. Kuzularımı ve annelerini çok seviyorum :) Bu salı sıra bizdeydi ve sadece Defne Nil gelebildi. Nisan da Defneyle bir olup, bizim yatak odasında yatağın üstünde zıpladı durdu. Ben de yapma etme demekten yorulup resimlerini çektim :)
Bugün Nisanın daha doğmadan arkadaşı olan sevgili Ayşinciğimin güzel kızı Elayı görmeye gittik. Onlar görüştüğünde yaklaşık 4 aylık filanlardı. Şimdi nerdeyse 1.5 yaşında olacaklar zaman nasılda geçiyor. Herşey çok güzeldi. Nisanla Ela başlarda oyuncak kavgası yapmış olsalarda birbirlerini öpmekten de geri kalmadılar.
Kayıtlar
2 yorum:
ay ela çok tatlıymış ya pek güzel gülmüş maşallah
ruzgarli bir gun kitabinda bizim de tek ilgi odagimiz kopek :)
ah o koltukda yurume sevdasi, doruk gec emeklediginden, emeklemeye baslamasi ile siralama ve tirmanmaya baslamasi bir oldu, o gun bugundur bizde her gun bi koltuk tansiyonu yasaniyor :)
operim.
Kiraz
Yorum Gönder