Bir kaç gündür ağzında birşeyler geveliyor bizimki. Kara kedi geliyor, tasasından ölüyor, gıdıgıdıgıdı... tekerlemesini söylüyorum. Arkasından kendi kara diye başlıyor gerisini uyduruyor. Karayı da bir korkunç gırtlaktan söylüyor ki çok şirin :)
Aylardır, nerdeyse yıllardır gibi beklediğim "anne" kelimesini söylemek için kızım babalar gününü bekliyormuş meğerse :) Bir nevi babamıza hediye sayılır çünkü kızım şu kadına bir anne de de beni de kurtar artık diyordu kendileri :) Ailecek rahatladık yani. O kadar net, o kadar tatlı söylüyor ki... Bir de başladı mı arka arkaya tekrarlıyor. Özellikle bu gece yatarken uyumadan önce anne anne anne diye diye uyudu, öğrendiğini tekrarlamanın zevkiyle... Çok güzel bir duyguymuş. Resmen anne dediğinde, iste sana dünyayı sereyim hissi geliyor insana. Beklediğim kadar varmış :) Ya da ben çok bekledim ondan mı bu sevincim...
Bütün babaların ve baba adaylarının babalar gününü kutluyorum. İyi ki varsınız...
hadi gözün aydın şekerim, sana da aferin çilek hanım:)))
YanıtlaSil