Bu Nisan ayı kızıma iyi gelmedi. Tam da biterken yaptı yapacağını ve kuzum hasta oldu. Kusma, ishal derken bir gece sabahladık hastanede. Çok zordu. O serumu zaptetmek, emzirmeden sakinleştirmek ve uyutmak. Bizimkisi 1 gecelik bir şeydi. Ya sürekli bebeği hastanede yatanlar ne yapıyordu. Uzun bir aradan sonra bloglara göz gezdirirken Kirazımın postunda gördüklerim beni bir kez daha şükretmeye yöneltti. Nehir 'in yaşadıklarını öğrenince bir kez daha ne kadar rahat olduğumuzu anladım. Ne kadar dertsiz. Ne kadar boş şeylere kafayı takan insanlar olduğumuzu. Yok yemedi, yok yürümedi, konuşmadı... Aslında bunlar ne kadar zormuş gibi gözüken olağan şeyler kalıyor bir dönüp baktığımızda. Bütün anneler için zordur çocuğunu büyütüp, belli bir yaşa getirmek ama sonunda getirebilmektir onu belli bir yaşa esas olan. Esas olan sağlıktır...
Bu arada 7. dişimiz çıktı alt sağ orta yandan. Altta 2.5 dişimiz var artık :) Son olarak yeni ev terliklerini gösteriyor Nisan...
